STANISŁAW MAZUŚ (ur. 1940 w Lublinie)

Od 1961 roku studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w 1967 roku w pracowni wybitnego kolorysty, artysty z kręgu Ecole de Paris, profesora Eugeniusza Eibischa. W latach 1968-1969 Stanisław Mazuś był stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki. Swoje prace pokazywał na wystawach w Polsce i za granicą, między innymi w: Sofii, Pradze, Sztokholmie, Wiedniu, Komarnie, Aix-les-Bains, Mediolanie, Nowym Jorku, Lipsku, Waszyngtonie, Atenach. Prace Stanisława Mazusia znajdują się w zbiorach instytucji państwowych i w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą m.in. w Galerii Uffizi we Florencji. Stanisław Mazuś maluje głównie pejzaże, martwe natury i portrety pozostając wiernym tradycyjnemu warsztatowi malarskiemu. Jego obrazy przywodzą na myśl twórczość Jean-Baptiste`a Chardina. Stanisław Mazuś o swojej twórczości: "To, co robię, jest odbiciem mojej osobowości, nastrojów, zainteresowań i przeżyć. Odrzucam wszelkie "izmy". Nie podniecają mnie nowoczesne hasła o sztuce i teorie. Pozwalam sobie na luksus nieulegania manifestacjom różnych ugrupowań współczesnych, lecz z wrodzoną przekorą tworzę dalej swój wewnętrzny autoportret uczuć, myśli, przeżyć, radości, smutku i cierpienia, które zawarte są w interpretacjach natury. Natury jak najprostszej, niezauważalnej, a która jest głównym źródłem mego natchnienia i największym mistrzem."